Po leczeniu
Wieloletnie przeżycia wolne od choroby stwierdza się u 74-87% pacjentów leczonych różnymi, aktualnie stosowanymi na świecie protokołami terapeutycznymi. Wyniki leczenia różnią się w zależności od typu histologicznego, stężenia markerów w surowicy, lokalizacji ogniska pierwotnego i stadium zaawansowania.
Lepsze rokowanie mają guzy typu rozrodczaka i potworniaka niedojrzałego (powyżej 90% długoletnich remisji), gorsze – guzy typu pęcherzyka żółtkowego (70% długoletnich remisji). Lepiej rokują guzy o lokalizacji gonadalnej niż pozagonadalnej.
U niektórych dzieci wyleczonych z nowotworów germinalnych obserwuje się objawy zwłóknienia płuc, zaburzenia funkcji nerek, ototoksyczności, a u mężczyzn zaburzenia endokrynologiczne dotyczące hormonów płciowych. W grupie pacjentów wysokiego ryzyka występuje również problem uszkodzenia mięśnia sercowego po zastosowanym leczeniu pewnymi grupami leków. U osób wyleczonych w dzieciństwie z nowotworu terminalnego stwierdza się także zwiększone ryzyko wtórnych nowotworów.
