Diagnostyka
W przypadkach nowotworów niedokładnie określonych, wtórnych i o nieokreślonym umiejscowieniu zakres badań wstępnych powinien obejmować:
- badanie lekarskie,
- badanie morfologii krwi z oceną rozmazu,
- badanie stężenia elektrolitów, enzymów wątrobowych i nerek w surowicy krwi,
- badanie stężenia dehydrogenazy mleczanowej,
- badanie moczu,
- badanie stolca na obecność krwi utajonej,
- tomografię komputerową klatki piersiowej oraz jamy brzusznej i miednicy małej,
- badania endoskopowe (wziernikowanie za pomocą giętkich aparatów w kształcie rurki) przy objawach sugerujących pochodzenie nowotworu z przewodu oddechowego lub pokarmowego,
- mammografię u kobiet,
- markery (wskaźniki) nowotworowe w uzasadnionych przypadkach:
- Ca 125 u kobiet z gruczolakorakiem w jamie brzusznej,
- CA-15.3 u kobiet z gruczolakorakiem w węzłach pachowych,
- PSA (antygen sterczowy) u mężczyzn z przerzutami do kości,
- AFP (alfafetoproteina) u chorych z przerzutami do wątroby,
- AFP i β-HCG (beta-gonadotropina kosmówkowa) u mężczyzn ze zmianami w węzłach chłonnych śródpiersia i jamy brzusznej,
- pozytonową tomografię komputerową (PET) w przypadkach przerzutów do węzłów chłonnych szyjnych i u chorych z podejrzeniem zmiany pierwotnej w klatce piersiowej.
Zakres badań nie można ustalić rutynowo i powinien być indywidualnie dostosowany do danej sytuacji chorobowej, rozpoznania histopatologicznego i umiejscowienia przerzutów.
Diagnostyka nowotworów mnogich zależy od nowotworów, które wchodzą w skład „zespołu” mnogich nowotworów.
