Typy morfologiczne
U chorych z nowotworami niedokładnie określonymi, wtórnymi i o nieokreślonym umiejscowieniu zasadnicze znaczenie ma ustalenie możliwie dokładnego rozpoznania histopatologicznego (mikroskopowego). Podstawowe znaczenie ma odróżnienie nowotworów pochodzenia nabłonkowego od nienabłonkowych (np. przerzut czerniaka lub mięsaka). Natomiast wśród nowotworów nabłonkowych ważne jest określenie ich typu histologicznego (tkankowego). W znacznej części nowotworów niedokładnie określonych, wtórnych i o nieokreślonym umiejscowieniu występuje wysoki stopień złośliwości (G3) lub brak zróżnicowania (G4 – najwyższa złośliwość).
Przyjętą zasadą przy stawianiu rozpoznania histologicznego w nowotworach niedokładnie określonych, wtórnych i o nieokreślonym umiejscowieniu jest postępowanie kilkuetapowe. Pierwszym etapem jest zakwalifikowanie do jednej z podstawowych grup nowotworów, a następnie wykonuje się badania immunohistochemiczne (wybarwia się w preparatach mikroskopowych specyficzne znaczniki dla danego typu komórki nowotworowej) w celu większego sprecyzowania miejsca pochodzenia ogniska pierwotnego. Najczęstsze typy histologiczne to raki:
- gruczołowe o wysokim lub średnim stopniu zróżnicowania (50%),
- gruczołowe o niskim stopniu zróżnicowania (35%),
- płaskonabłonkowe (10%),
- nowotwory nienabłonkowe (mięsaki, czerniaki, chłoniaki, nowotwory zarodkowe) (5%).
Wykonywanie badań immunohistochemicznych precyzujące identyfikację nowotworu jest uzasadnione w przypadkach, w których jest możliwe zastosowanie potencjalnie skutecznego leczenia. Leczenie nowotworów mnogich jest uzależnione od umiejscowienia ognisk pierwotnych nowotworów, które wchodzą w skład „zespołu” mnogich nowotworów.
