Diagnostyka
Rozpoznanie raka części nosowej gardła musi być ustalone na podstawie mikroskopowego badania materiału pobranego chirurgiczne z guza lub przerzutu do węzłów chłonnych szyi. Niezbędne są badania dodatkowe, umożliwiające różnicowanie raka części nosowej gardła z nowotworami układu chłonnego. Przydatna w tym zakresie jest także cytometria przepływowa (specjalistyczne badanie cząsteczek na powierzchni komórek nowotworu). Diagnostyka mająca na celu ustalenie stopnia klinicznego zaawansowania jest złożona. Rutynowo należy przeprowadzić dokładne badanie lekarskie z badaniem giętkim wziernikiem zakończonym kamerą części nosowej gardła, a także części ustnej gardła i jamy nosa. Podstawowym badaniem obrazowym jest tomografia komputerowa narządów głowy i szyi z objęciem struktur podstawy czaszki i mózgu. Szczególnie w przypadku zajęcia podstawy czaszki i podejrzenia wzrostu śródczaszkowego wartościowym badaniem uzupełniającym jest tomografia rezonansu magnetycznego. Badanie ultrasonograficzne szyi pełni rolę pomocniczą, a wykorzystywane jest także przy badaniu podejrzanych węzłów chłonnych za pomocą nakłucia igłą zmian. Początkowa diagnostyka musi także uwzględniać wykluczenie przerzutów odległych. Rutynowo należy wykonać rentgenogramy klatki piersiowej oraz badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej. W razie jakichkolwiek wątpliwości celowe jest wykonanie tomografii komputerowej powyższych okolic. U chorych na raki nierogowaciejące lub niezróżnicowane zalecana jest także scyntygrafia kości (badanie pierwiastkami promieniotwórczymi kości). W razie stwierdzenia nieprawidłowości w obrazie morfologii krwi należy wykonać trepanobiopsję szpiku kostnego (pobranie szpiku i kawałka kości).
