Leczenie
Leczenie operacyjne
Większość raków skóry może zostać radykalnie (całkowicie) usuniętych z zastosowaniem marginesów (tj. z wycięciem również fragmentu zdrowej tkanki) znacznie węższych niż w przypadkach czerniaka. Marginesy wycięcia od 0,5 do 1 cm są wystarczające dla większości pierwotnych płaskonabłonkowych i podstawnokomórkowych raków skóry, odsetek nawrotów miejscowych przy zastosowaniu radykalnej resekcji wynosi mniej niż 5%. Dla większości lokalizacji takie marginesy wycięcia można uzyskać przy zastosowaniu standardowej techniki chirurgicznej w znieczuleniu miejscowym z jednoczasowym założeniem szwów.
Radioterapia
Radioterapia jest skuteczną metodą leczenia raka płaskonabłonkowego i podstawnokomórkowego skóry i związana jest z podobnym odsetkiem wyleczeń jak w chirurgii, aczkolwiek metoda ta rozważana jest jako standardowe postępowanie tylko w lokalizacjach zmian, w których użycie chirurgii mogłoby skutkować oszpeceniem lub okaleczeniem. Przy zmianach, w których czyste marginesy chirurgiczne nie mogą być osiągnięte bez nieakceptowalnych wyników kosmetycznych, pooperacyjna radioterapia okazuje się skuteczna w leczeniu mikroskopowo pozostałej choroby. Użycie radioterapii na pola operacyjne przy czystych marginesach wycięcia pozostaje dyskusyjne.
Leczenie powierzchowne
Leczenie powierzchowne powinno być rozważane u chorych z dużymi obszarami skóry zajętymi przez liczne albo nawrotowe raki skóry. Chorzy z immunosupresją oraz pojedynczy chorzy ze skrajnie dużą dawką kumulacyjną ekspozycji na promienie słoneczne są kandydatami do stosowania miejscowego takich leków, jak 5-fluorouracyl albo imikwimod. Terapie te nie są raczej zalecane chorym, u których możliwa jest resekcja chirurgiczna zmiany. W trakcie leczenia u chorych typowo rozwija się znaczne zaczerwienienie leczonej skóry trwające kilka tygodni, aż na leczonym obszarze dojdzie do adekwatnej regeneracji nabłonka. Imikwimod zastosowany miejscowo stymuluje aktywność komórek układu odpornościowego, co wytwarza odporność immunologiczną w leczonym guzie. Typowo uzyskiwana jest całkowita odpowiedź na takie leczenie.
Miejscowe nawroty
Stwierdzone są w około 5% przypadków raków skóry. Jeśli to możliwe, zmiany te powinny być wycięte. Jeśli operacja mogłaby skutkować nieakceptowalnym wynikiem kosmetycznym, należy zaproponować choremu zastosowanie radioterapii. Znaczna większość nawrotowych raków skóry może być wyleczona chirurgicznie lub radioterapią.
Zajęcie regionalnych węzłów chłonnych
Rokowanie chorych ze stwierdzonymi zmianami przerzutowymi do węzłów chłonnych jest znacząco gorsze niż w przypadkach choroby ze zmianami lokalnymi. Płaskonabłonkowy rak skóry znacznie rzadziej niż czerniak daje przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych (5% przypadków) i wykonanie biopsji węzła wartowniczego u chorych z tym rozpoznaniem zarezerwowane jest tylko dla zmian dużych, niskozróżnicowanych lub o głębokiej inwazji. Podstawnokomórkowy rak skóry bardzo rzadko daje przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych. W przypadkach potwierdzonego zajęcia węzłów chłonnych należy wykonać radykalną limfadenektomię, to jest wyciąć wszystkie dostępne regionalne węzły chłonne.
Przerzuty odległe
Występują rzadko w raku płaskonabłonkowym skóry (2% przypadków) i generalnie dotyczą tylko chorych z immunosupresją. W mniej niż jednym na tysiąc przypadków raka podstawnokomórkowego skóry stwierdza się zmiany przerzutowe. Schematy chemioterapii zostały przeniesione z leczenia chorych na raka płaskonabłonkowego skóry o innych lokalizacjach narządowych i oparte są głównie na cisplatynie, ale odsetek odpowiedzi wśród chorych na przerzutowego raka płaskonabłonkowego skóry jest niski, a czas przeżycia krótki.
