Diagnostyka
Rozpoznanie powinno opierać się na wywiadzie, badaniu fizykalnym, obrazowym i histopatologicznym oraz na badaniach laboratoryjnych i molekularnych. Ostateczna diagnoza może zostać postawiona tylko na podstawie badania histopatologicznego. Diagnostyka wstępna powinna uwzględniać przede wszystkim czynniki niezbędne do przeprowadzenia stratyfikacji, takie jak:
- lokalizacja guz (z wykorzystaniem USG, tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego),
- ograniczenie do narządu lub tkanki wyjściowej,
- cena węzłów chłonnych w pobliżu guza (badania obrazowe),
- obecność przerzutów (szpik, kości, węzły, układ nerwowy, inne zależnie od podejrzenia),
- badanie histopatologiczne ogniska pierwotnego lub przerzutowego,
- badanie cytogenetyczne,
- badanie molekularne,
- stadium po zabiegu chirurgicznym ,
- wiek pacjenta,
- wielkość guza.
W niektórych przypadkach konieczne jest badanie scyntygraficzne układu kostnego, a także badania specjalistyczne w szczególnych lokalizacjach guza, takie jak:
- badanie płynu mózgowo-rdzeniowego w przypadkach guzów okołooponowych i okołordzeniowych,
- ocena funkcji płuc w przypadkach guzów leżących w obrębie układu oddechowego,
- badania endokrynologiczne w przypadkach guzów oddziałujących na gruczoły dokrewne lub naciekających na nie lub jeśli zaburzenie funkcji może być spowodowane leczeniem cytostatycznym,
- dodatkowe badania RTG w przypadkach wszystkich guzów, gdzie wymieniona powyżej diagnostyka obrazowa jest niewystarczająca do dokładnej oceny guza.
Należy jednak pamiętać, że jedynie ocena histopatologiczna pozwala na jednoznaczne określenie nowotworowego charakteru zmiany. Niezbędne przy tym staje się badanie immunohistochemiczne różnych markerów pozwalających na różnicowanie poszczególnych typów mięsaków.
