Leczenie
Chłoniaki z obwodowych komórek T wykazują w większości ograniczoną podatność na chemioterapię. Po początkowej reakcji na chemioterapię choroba zaczyna nawracać i postępować. Chłoniaki skórne początkowo można leczyć metodami miejscowymi, zwłaszcza z zastosowaniem naświetlania ultrafioletem A i doustnych środków uczulających na światło (PUVA – psoralen + ultrafiolet A). W leczeniu systemowym stosuje się interferon alfa, pochodne kwasu retynowego (beksaroten), przeciwciało anty-CD25 sprzężone z toksyną (denileukin diftitoks) oraz inhibitory deacetylazy histonowej (romidepsyna). Chemioterapia z zastosowaniem cytostatyków wykazuje ograniczoną skuteczność. Poszukiwanie optymalnego sposobu leczenia systemowego jest przedmiotem wielu badań.
Prowadzone są liczne badania zmierzające do opracowania nowych leków działających wybiórczo na szlaki molekularne o specyficznie zaburzonej funkcji w tej grupie chorób.
Wiele spośród tych badań zakończyło się sukcesem. Ostatnio zarejestrowano w USA i w UE przeciwciało skierowane przeciwko cząsteczce CD30 sprzężone z cytostatykiem, wykazujące znaczącą aktywność w odniesieniu do chłoniaków anaplastycznych nawrotowych, w których występuje cząsteczka CD30.
