Diagnostyka
Do rozpoznania najczęściej dochodzi przez wyjaśnianie natury nieprawidłowości wykrytych w USG. Badania laboratoryjne są mało przydatne, bowiem nie ma szczególnego rodzaju lub zestawu testów laboratoryjnych, które są swoiste, czyli charakterystyczne dla tego nowotworu. W zaawansowanych stadiach choroby dochodzić może do podniesienia aktywności „enzymów wątrobowych”, jako wyraz uszkodzenia miąższu wątroby przez naciekający guz lub przerzuty oraz utrudnienia odpływu żółci. Wyniki badań laboratoryjnych w tych fazach choroby nie mają znaczenia diagnostycznego.
Oznaczanie specjalnych markerów mogących wskazywać na proces nowotworowy, takich jak antygen rakowo-płodowy (CEA) i antygen CA19-9, jest również mało przydatne do wczesnego rozpoznawania, ponieważ wykrywa poniżej 80% zmian, a ich podniesione stężenie nie jest charakterystyczne tylko dla tego nowotworu.
Podstawą diagnostyki RPŻ są badania obrazowe, a wśród nich największe znaczenie ma USG. Jest to metoda najtańsza, najprostsza, nieinwazyjna i powszechnie dostępna, co sprawia, że w wykonanym u pacjenta z innych powodów badaniu przypadkowo znajduje się nieprawidłowości w pęcherzyku żółciowym. Za pomocą USG można łatwo wykryć polipy, jeśli są większe niż 5mm. Można również z dużym prawdopodobieństwem zróżnicować polipy – czy są to zmiany cholesterolowe, czy polip ma strukturę tkankową. USG jest dobrą metodą do oceny ścian pęcherzyka. Łatwo można wykryć nieprawidłowe pogrubienia ścian lub rozprzestrzenianie się zmian poza pęcherzyk. Bardziej zaawansowane metody obrazowe, takie jak tomografia komputerowa (TK) czy magnetyczny rezonans jądrowy (MR), przydatne są do dalszej diagnostyki „podejrzanych” zmian w pęcherzyku. Za ich pomocą można dokładnie ocenić rozprzestrzenianie się guza, zajęcie węzłów i odległe przerzuty – cechy konieczne do ustalenia operacyjności zmiany.
W przypadkach, które na podstawie badań obrazowych kwalifikują się do leczenia operacyjnego (czyli są resekcyjne), nie ma potrzeby wykonywania biopsji cienkoigłowej w celu potwierdzenia rozpoznania. Natomiast w przypadkach, w których zaawansowanie raka jest znaczne i uznany został za nieresekcyjny, należy wykonać biopsję aspiracyjną cienkoigłową cytologiczną (BACC), bowiem dowód na chorobę nowotworową jest konieczny do planowania ewentualnego leczenia paliatywnego.
