Po leczeniu (jakość życia, grupy wsparcia)
Nawrót nowotworu
O nawrocie mówimy wtedy, gdy w trakcie leczenia dochodzi do zaniku nowotworu, po czym następuje jego wznowa. Nawrotowy rak prącia może pojawić się na nim lub innej części ciała. Leczenie nawrotów choroby zależy przede wszystkim od miejsca, w którym rak pojawił się ponownie, oraz od tego, jakie leczenie było wcześniej zastosowane. Jeżeli dotychczas nie została wykonana penektomia, nawroty raka prącia można leczyć chirurgicznym usunięciem narządu. Pewną opcję leczniczą stanowi radioterapia. Chirurgia i/lub radioterapia to możliwości w leczeniu niektórych nowotworów, które nawracają do węzłów chłonnych. Chemioterapia może być pomocna w leczeniu bardziej zaawansowanej postaci nawracającego raka prącia. Wspomniane nowotwory są bardzo trudne do leczenia, dlatego mężczyźni często zastanawiają się nad wzięciem udziału w badaniach klinicznych lub w nowoczesnych formach leczenia.
Badania kontrolne
Gdy leczenie dobiega końca, lekarz prowadzący nadal pacjenta skrupulatnie nadzoruje. Bardzo istotną kwestią jest stawianie się na wszystkie wizyty kontrolne. Podczas nich lekarz pyta o wszystkie ewentualne problemy, które mogą wystąpić, przeprowadza badania i testy laboratoryjne lub badanie RTG lub tomografię komputerową w celu wykluczenia choćby najmniejszych objawów raka bądź niepożądanych działań leków. Praktycznie każde leczenie przeciwnowotworowe daje skutki uboczne, które mogą się utrzymywać przez kilka tygodni, miesięcy, a nawet przez całe życie. Okres badań kontrolnych jest właściwym czasem na rozmowę pacjenta z zespołem onkologicznym na temat zmian, jakie zaszły w jego życiu, problemów, które zaobserwował, na zadawanie pytań i rozwiewanie wątpliwości.
Nawet jeśli program leczenia definitywnie dobiegnie końca, niewykluczone jest, że pacjent będzie musiał spotykać się ze swoim onkologiem przez wiele lat.
Psychiczne i emocjonalne aspekty leczenia raka prącia
Dla wielu mężczyzn konieczność poradzenie sobie z rakiem prącia jest przerażającą perspektywą. Częściowa lub całkowita amputacja jest najczęściej najefektywniejszym sposobem na wyleczenie, jednak dla wielu mężczyzn to rozwiązanie wydaje się najgorszym z możliwych. U mężczyzn stawiających czoła temu wyzwaniu zupełnie naturalne są zaburzenia emocjonalne, depresja, smutek i poczucie bezradności. Jeśli pacjent zda sobie sprawę z możliwości wystąpienia tych emocji i będzie umiał przygotować się na nie, wówczas bardziej komfortowo przejdzie przez proces leczenia. Zawsze ma możliwość poproszenia zespołu leczniczego o skierowanie do terapeuty, który pomoże mu w poradzeniu sobie z problemami natury psychologicznej i emocjonalnej i zaakceptowaniu na nowo własnego ciała.
