Diagnostyka
Każdy pacjent zgłaszający objawy sugerujące możliwość występowania nowotworu przełyku powinien, oprócz standardowego badania lekarskiego (wywiad, badanie przedmiotowe), poddać się przede wszystkim ezofagoskopii lub badaniu radiologicznemu górnego odcinka przewodu pokarmowego z zastosowaniem kontrastu.
- Ezofagoskopia (badanie endoskopowe przełyku) polega na wprowadzeniu do przełyku kamery i umożliwia obejrzenie błony śluzowej oraz pobranie wycinków do badania histopatologicznego (mikroskopowego).
- Badanie radiologiczne górnego odcinka przewodu pokarmowego z zastosowaniem kontrastu polega na wykonaniu serii zdjęć rentgenowskich w trakcie przechodzenia przez przełyk kontrastu (zwykle pacjent połyka papkę barytową). Jest pomocne przede wszystkim w określaniu stopnia drożności przełyku. Wadą badania jest brak możliwości pobrania wycinków do badania.
Ponadto celem określenia stopnia zaawansowania choroby dodatkowo wykonywane są:
- Bronchofiberoskopia – badanie endoskopowe dróg oddechowych przeprowadzane w przypadkach guzów środkowej lub górnej części przełyku. Pozwala stwierdzić ewentualne naciekanie układu oddechowego. Zajęcie dróg oddechowych przez nowotwór powoduje dyskwalifikację pacjenta z radykalnego leczenia operacyjnego. Bronchoskopia, podobnie jak ezofagoskopia, umożliwia pobranie materiału do badania mikroskopowego. Objawy sugerujące szerzenie się nowotworu na drogi oddechowe to: uporczywy kaszel, odksztuszanie treści krwistej, duszność czy nawracające zapalenia płuc.
- Tomografia komputerowa – badanie standardowo wykonywane u pacjentów, którzy mają być zakwalifikowani do leczenia operacyjnego lub radioterapii. Pozwala ocenić zaawansowanie nowotworu, wielkość guza, naciekanie okolicznych tkanek.
- Pozytonowa emisyjna tomografia komputerowa (PET-CT) – pozwala na dokładniejszą ocenę stopnia zaawansowania choroby. Szczególnie przydatna w wykryciu nawrotu procesu nowotworowego, jeżeli jednoznaczne jego stwierdzenie nie jest możliwe w innych badaniach, np. tomografii komputerowej.
