Leczenie
Wyniki leczenia raka przełyku pozostają niezadowalające. Wynika to głównie ze znacznego zaawansowania nowotworu w momencie rozpoznania oraz z jego niewielkiej wrażliwości na radio- i chemioterapię. Planowanie leczenia powinno odbywać się w zespole wielodyscyplinarnym, w którego skład wchodziłby torakochirurg, radioterapeuta i chemioterapeuta.
Wybór sposobu leczenia uzależniony jest przede wszystkim od stanu ogólnego pacjenta oraz lokalizacji i zaawansowania procesu nowotworowego. W przypadkach wczesnych postaci raka przełyku (nowotwór operacyjny) umiejscowionych w części piersiowej lub brzusznej postępowaniem z wyboru jest chirurgiczna resekcja przełyku, w razie konieczności wraz z częścią żołądka. Towarzyszy jej usunięcie regionalnych węzłów chłonnych śródpiersia i nadbrzusza z ewentualną resekcją węzłów szyjnych. Ze względu na umiejscowienie przełyku jest to zabieg wykonywany przez torakochirurgów, niejednokrotnie bardzo trudny do przeprowadzenia i niezwykle obciążający dla pacjenta. Ciągłość przewodu pokarmowego odtwarzana jest poprzez zespolenie przełyku z żołądkiem, który przemieszczony zostaje do klatki piersiowej. Alternatywnym sposobem postępowania jest zastosowanie przedoperacyjnej chemioradioterapii z następową resekcją przełyku.
U pacjentów niekwalifikujących się do zabiegu operacyjnego z powodu istotnych chorób współistniejących, ale w dobrym stanie ogólnym, należy rozważyć zastosowanie chemioradioterapii (jednoczasowe naświetlania + leczenie cytostatykami).
Pacjenci z rakiem odcinka szyjnego lub szyjno-piersiowego przełyku powinni być leczeni przy zastosowaniu chemioradioterapii. Zabieg chirurgiczny, choć ma porównywalną skuteczność z leczeniem skojarzonym, jest okaleczający dla chorego i niesie ze sobą duże ryzyko powikłań. W terapii radykalnej, której intencją jest wyleczenie, stosuje się dawki napromieniania równocześnie z chemioterapią takimi lekami, jak cisplatyna i fluorouracyl.
W przypadkach guzów granicznie resekcyjnych, czyli takich, których pierwotne leczenie chirurgiczne wiązałoby się z zabiegiem nieradykalnym (pozostawieniem ognisk nowotworu), można podjąć próbę zastosowania leczenia wstępnego (chemioradioterapii lub chemioterapii) w celu kontroli miejscowej choroby i stworzenia warunków umożliwiających przeprowadzenie zabiegu operacyjnego. Leczenie okołooperacyjne (stosowane przed i po operacji) z zastosowaniem chemioterapii wykorzystuje się również w przypadkach rozpoznania gruczolakoraka połączenia przełykowo-żołądkowego w stadium zaawansowania miejscowego.
Leczenie paliatywne, do którego w chwili rozpoznania kwalifikuje się większość chorych, stosowane jest w przypadkach stwierdzenia nowotworu nieoperacyjnego, czyli takiego, w którym obecne jest naciekanie serca, tchawicy, dużych naczyń, przerzuty do pozaregionalnych węzłów chłonnych lub przerzuty odległe. Jego celem nie jest wyleczenie, lecz zapobieganie wyniszczeniu poprzez umożliwienie odżywiania, przedłużenie życia chorego i poprawę jego jakości. Wśród metod paliatywnych zastosowanie znajduje chirurgia, radioterapia i chemioterapia, przy czym pacjent, który ma otrzymać leczenie cytostatykami, musi zostać uprzednio zaopatrzony chirurgicznie w sposób zapewniający mu prawidłowe odżywianie. Zwykle udrożnienie światła przełyku odbywa się poprzez założenie protezy (sztywnej lub samorozprężającej), użycie lasera, rozszerzanie mechaniczne lub zastosowane radioterapii. Jeśli metody te są nieskuteczne i dochodzi do dalszego wyniszczenia chorego, należy rozważyć wykonanie przetoki umożliwiającej karmienie dożołądkowe lub dojelitowe. Chemioterapia jest metodą, którą można zastosować u pacjentów w dobrym stanie ogólnym, szczególnie z rozpoznaniem raka gruczołowego. Chorzy w złym stanie ogólnym, wyniszczeni otrzymują leczenie wyłącznie objawowe, którego głównym celem jest złagodzenie lub wyeliminowanie objawów związanych z chorobą nowotworową (zapobieganie nudnościom, wymiotom, terapia przeciwbólowa).
