Objawy, wczesne wykrycie
U około 10% chorych występują objawy ogólne, tj. utrata co najmniej 10% masy ciała w ciągu pół roku, gorączka powyżej 380 C, która utrzymuje się co najmniej przez 2 tygodnie, nie wynikająca z zakażenia oraz poty, szczególnie poty nocne. W około 20% przypadków chorobę rozpoznaje się przypadkowo, na podstawie zmian w morfologii krwi (wzrost liczby limfocytów). Chory, jego otoczenie lub lekarz badający fizykalnie chorego może stwierdzić powiększenie węzłów chłonnych: szyjnych, karkowych, pachowych, pachwinowych. Węzły rosną powoli i nie są bolesne. Znaczne powiększenie śledziony, rzadziej wątroby, może wywoływać bóle brzucha. Część chorych uskarża się na osłabienie, które może być spowodowane niedokrwistością, ale występuje także w przypadkach bez anemii i jest objawem nowotworu. Stosunkowo rzadko na skórze pojawiają się wybroczyny (drobne wynaczynienia), które nie znikają po uciśnięciu. Wynikają z obniżonej liczby płytek krwi. Małopłytkowość może być przyczyną krwawień z nosa, z dziąseł. Chorzy często mają różnego rodzaju zakażenia: bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe. Zakażenia mogą zagrażać życiu, należą do nich posocznica, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych.
Podstawowym badaniem dodatkowym, które może wskazywać na przewlekłą białaczkę limfocytową jest morfologia krwi. Stwierdza się podwyższoną limfocytozę; powyżej 5000 w mm3. Podwyższona limfocytoza nie zawsze jest objawem przewlekłej białaczki limfocytowej. U około 4% osób dorosłych stwierdza się monoklonalną limfocytozę z komórek B (ang. monoclonal B cell lymphocytosis - MBL). Jest to stan, w którym limfocyty B mają fenotyp identyczny jak komórki B w przewlekłej białaczce limfocytowej. Limfocytoza jest niższa i wynosi poniżej 5000 w mm3 krwi obwodowej. Częstość występowania monoklonalnej limfocytozy z komórek B wzrasta wraz z wiekiem: w wieku 60 lat występuje u około 5% populacji, powyżej 90 lat już u 50-70% populacji. Ryzyko progresji do przewlekłej białaczki limfocytowej wynosi 1%/rok.
