Diagnostyka
Podstawą wczesnego rozpoznania raka wątroby jest prawidłowe zróżnicowanie „podejrzanego” guzka wykrytego w badaniu USG – czy jest to jedynie guzek regeneracyjny, zbudowany z prawidłowych hepatocytów, czy jest to guzek dysplastyczny (zbite, upakowane komórki o innej niż prawidłowa budowie), ale jeszcze nienowotworowy, czy jest to już guzek prowadzący do rozwoju raka wątroby.
Gdy są wykryte zmiany w wątrobie bez cech marskości, podstawowym badaniem jest ocena mikroskopowa materiału pobranego w biopsji.
Natomiast podstawą diagnostyki raka wątroby w wątrobie marskiej są dynamiczne badania obrazowe rejestrujące charakterystyczne dla tego nowotworu położenie i przepływw naczyniach krwionośnych. Badania naczyniowe muszą spełniać najwyższe kryteria względem aparatury oraz procedur i muszą być oceniane przez bardzo doświadczonego radiologa. Wykorzystuje się dwie techniki badań naczyniowych: nowoczesną tomografię komputerową lub dynamiczny rezonans magnetyczny ze wzmocnieniem kontrastowym (czyli z podaniem substancji chemicznej w celu wzmocnienia obrazu). Algorytm diagnostyczny guzków w marskiej wątrobie zależy od wielkości zmiany i jednoznaczności obrazu w badaniu obrazowym. W niektórych przypadkach do rozpoznania może wystarczyć jedno badanie obrazowo-naczyniowe, w innych konieczne są dwa badania (TK i MR), a niekiedy należy dodatkowo wykonywać badanie histologiczne (ryc. 5,6,7). Przydatność USG z kontrastem (CEUS) i PET w rozpoznawaniu raka wątroby nie jest udowodniona i obecnie obie metody nie mają stałego miejsca w algorytmie rozpoznawania tego nowotworu.
Rysunek 5. Algorytm diagnostyczny po wykryciu w marskiej wątrobie zmiany ogniskowej < 1 cm. Zalecenia EASL/EORTC
Rysunek 6. Algorytm diagnostyczny po wykryciu w marskiej wątrobie zmiany ogniskowej wielkości 1 – 2 cm. Zalecenia EASL/EORTC
Rysunek 7. Algorytm diagnostyczny po wykryciu w marskiej wątrobie zmiany ogniskowej wielkości > 2 cm. Zalecenia EASL/EORTC
