Objawy, wczesne wykrycie
Najczęstszym objawem mięsaków kości jest bolesny guz, uniemożliwiający prawidłową funkcję kończyny. W późniejszym etapie daje różnego stopnia zniekształcenie jej zarysu. Lekarz koncentruje się na objawach, takich jak czas trwania dolegliwości, ich intensywność i bóle nasilające się w nocy (tutaj wyjątkiem jest chondrosarcoma, zwłaszcza rozwijająca się na podłożu wyrośli chrzęstno-kostnej).
U 10-15% chorych dochodzi do złamań patologicznych. Zastosowanie zespoleń wewnętrznych w takim przypadku jest błędem i skutkuje rozsiewem śródszpikowym nowotworu oraz uniemożliwia leczenie oszczędzające kończynę. U około 60% pacjentów ma miejsce naciekanie przez nowotwór tkanek miękkich.
W niektórych przypadkach mięsaka Ewinga stwierdza się tzw. „maskę zapalną”, czyli obecność objawów stanu zapalnego z gorączką.
Jeśli chodzi o lokalizację zmian nowotworowych, to mięsak kościopochodny (osteosarcoma) najczęściej rozwija się w przynasadach kości długich, szczególnie wokół kolana (50%). Lokalizacja w szkielecie osiowym i kościach twarzoczaszki częściej występuje u starszych pacjentów.
Mięsak Ewinga w około 50% lokalizuje się w zakresie trzonu kości długich, dalsze 25% w kościach miednicy, żeber i kręgów kręgosłupa. Może występować również jako postać pozakostna z zajęciem tkanek miękkich. Występuje ona częściej u dorosłych pacjentów. Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne jest podobne.
Chondrosarcoma najczęściej lokalizuje się w zakresie kości długich (50%), ale może również rozwijać się w kościach płaskich (25%) – w miednicy, żebrach i łopatkach. Chondrosarcoma o wysokim stopniu złośliwości częściej lokalizuje się w zakresie szkieletu osiowego i kości długich.
