Stadia zaawansowania
Do klasyfikacji zaawansowania MPNST stosowana jest skala TNM umożliwiająca podział na 4 stadia. Cecha N określa wielkość guza pierwotnego, N – przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych, a M – przerzuty odległe. Do ustalenia stopnia zaawansowania klinicznego konieczne jest również określenie stopnia mikroskopowej złośliwości w skali od G1 (najmniej złośliwy) do G3 (najbardziej złośliwy). Opierając się na tych cechach określa się stopień zaawansowania.
W przypadkach guzów chromochłonnych i przyzwojaków zaawansowanie choroby nowotworowej określa się w jednej z trzech kategorii:
- choroba zlokalizowana,
- zaawansowanie regionalne,
- choroba uogólniona.
Przerzuty stwierdza się najczęściej w węzłach chłonnych, kościach, płucach i wątrobie.
Stopień zaawansowania nerwiaka zarodkowego oceniany jest na podstawie Międzynarodowej Klasyfikacji Oceny Stopnia Zaawansowania Neuroblastoma (INSS). Wyróżniamy w niej 4 stopnie zaawansowania, przy czym w pierwszym choroba jest najmniej zaawansowana, a w czwartym już rozsiana. U około 70% pacjentów nerwiak zarodkowy wykrywany jest w stadium przerzutowym. Rokowanie zależy jednak nie tylko od klinicznego stopnia zaawansowania choroby i zajęcia węzłów chłonnych (u dzieci powyżej 1. roku życia), ale również od wieku pacjenta, umiejscowienia ogniska pierwotnego, charakterystyki biologicznej nowotworu i ilości wydzielanych katecholamin. U dzieci poniżej 1. roku życia przeżycia 5-letnie w przebiegu nerwiaka zarodkowego obserwuje się u 90% chorych, natomiast powyżej 18. roku życia tylko u 30-50%. U niemowląt stwierdza się niekiedy spontaniczne wyleczenia nerwiaków zarodkowych.
