Leczenie
Białaczki
Leczenie ostrej białaczki limfoblastycznej jest uzależnione od czynników rokowniczych stwierdzanych w trakcie dignozowania choroby. Na podstawie ich obecności lub braku dziecko z rozpoznaniem ostrej białaczki limfoblastycznej kwalifikuje się do jednej z 3 grup rokowniczych:
- grupa standardowego ryzyka – nie stwierdza się żadnych czynników niekorzystnych rokowniczo,
- grupa pośredniego ryzyka – nie stwierdza się zasadniczych czynników niekorzystnych rokowniczo, ale przy rozpoznaniu wiek dziecka był powyżej 6. roku życia i/lub liczba leukocytów wynosiła co najmniej 20 000/μl lub więcej,
- grupa wysokiego ryzyka – występuje co najmniej 1 z aktualnych czynników niekorzystnego rokowania.
Wszystkie nowoczesne protokoły lecznicze wielolekowej chemioterapii białaczek u dzieci zawierają 4 fazy:
- indukcji remisji – celem leczenia w tej fazie jest szybka redukcja masy komórek białaczkowych. Zła odpowiedź na początkowe 7-dniowe leczenie świadczy o pierwotnej lekooporności;
- konsolidacji – wczesna konsolidacja bezpośrednio po uzyskaniu remisji służy redukcji przetrwałej masy komórek białaczkowych, w tym w ośrodkowym układzie nerwowym;
- reindukcji lub późnej intensyfikacji – wprowadzenie późnej intensyfikacji (reindukcji) spowodowało znaczną poprawę wyników leczenia. Zazwyczaj ta faza zawiera leki podobne do stosowanych w pierwszym etapie leczenia;
- leczenia podtrzymującego remisję.
Ważnym elementem terapii jest postępowanie zapobiegające rozwojowi białaczki OUN. Podstawę leczenia stanowi wielolekowa chemioterapia. Leki podawane są w różnych kombinacjach i w różnej kolejności w zależności od programu leczenia.
Ostra białaczka limfoblastyczna jest to nowotwór wymagający długotrwałej kontynuacji leczenia. Cała terapia trwa ok. 24 miesięcy, z czego leczenie intensywne ok. 6 miesięcy, a pozostały czas obejmuje leczenie podtrzymujące.
U pacjentów z grupy wysokiego ryzyka należy rozważyć możliwość przeprowadzenia allogenicznego przeszczepienia szpiku od dawcy spokrewnionego. Leczenie ostrej białaczki szpikowej u dzieci wymaga również zastosowania wielolekowej chemioterapii.pii.
Chłoniaków
Leczenie chłoniaków u dzieci obejmuje 3 składowe:
- opanowanie stanów zagrażających życiu,
- chemioterapię,
- leczenie chirurgiczne,
oraz w przypadku zajęcia OUN – napromienianie OUN.
U dzieci i u młodzieży z chłoniakiem Hodgkina stosuje się leczenie oparte na chemioterapii, często w połączeniu z radioterapią jako leczeniem uzupełniającym.
Wybór leczenia musi być dostosowany do podtypu chłoniaka, stopnia zaawansowania klinicznego oraz grupy ryzyka. Tutaj również podstawę leczenia stanowią różne schematy chemiotera
