Po leczeniu (jakość życia, grupy wsparcia)
Większość dzieci z rozpoznaniem choroby nowotworowej zostaje wyleczona po przeprowadzeniu odpowiedniego leczenia. Obecnie stosowane programy leczenia dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną pozwalają na wyleczenie powyżej 80% pacjentów z tym rozpoznaniem. Dzieci te stopniowo wracają do normalnego życia, aktywności fizycznej, psychicznej i społecznej. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że ciężkie i długie leczenie może u części z nich być przyczyną późnych następstw w postaci trwałych uszkodzeń różnych tkanek i narządów. Mogą one przyczynić się do skrócenia życia pacjentów, spowodować trwałe inwalidztwo lub ograniczenie funkcji życiowych i społecznych. Obecnie zwraca się coraz większą uwagę na zapobieganie tym następstwom poprzez odpowiednie modyfikacje w leczeniu. Jeżeli jednak takie następstwa pojawiają się w różnych okresach życia, to niezwykle istotne jest odpowiednio wczesne ich rozpoznanie i podjęcie leczenia. Dlatego każdy pacjent, który w dzieciństwie był leczony z powodu nowotworu, powinien być przez całe życie regularnie monitorowany w zakresie funkcji wszystkich narządów i układów.
Białaczki
Wyniki leczenia ostrej białaczki szpikowej są gorsze niż w przypadkach postaci limfoblastycznej. Remisję choroby uzyskuje się u 75-85% pacjentów, jednak utrzymanie jej jest bardzo trudne i długoletnie przeżycia bez objawów choroby stwierdza się w 50% przypadków. W białaczce szpikowej wysokiego ryzyka nawrotu choroby (M4, M5, M6) rozważa się możliwość allogenicznej transplantacji komórek krwiotwórczych.
Chłoniaka Hodgkina
W ciągu ostatnich 30 lat rokowanie w przypadku chłoniaka Hodgkina, szczególnie u dzieci, znacznie się poprawiło. Obecnie stosowane metody terapii pozwalają uzyskać wyleczenie u ponad 90% chorych. Powodzenie wstępnego leczenia w dużym stopniu zależy od rozpoznawania choroby w mniej zaawansowanych stadiach, szybszego kierowania pacjentów do ośrodków onkologicznych, zastosowania odpowiedniej chemio- i radioterapii, dostosowanej intensywnością do stopnia zaawansowania choroby. Leczenie skojarzone jest jednak przyczyną wczesnych i późnych powikłań, obejmujących wiele tkanek i narządów. Spośród późnych powikłań należy wymienić uszkodzenie mięśnia sercowego, układu oddechowego, nerek, gruczołów dokrewnych i układu kostnego. Najcięższym późnym powikłaniem są wtórne nowotwory: białaczki i guzy lite. Występowanie tych i innych późnych powikłań uzasadnia konieczność wykonywania badań kontrolnych u wyleczonych z chłoniaka Hodgkina przez wiele lat po zakończeniu terapii.
